Soms kan het leven even minder prettig aanvoelen. 

Het gebeurt me soms tijdens het alleen reizen. Een  onaangenaam gevoel dat me plots overvalt.  Een plan dat in duigen valt. Even de weg kwijt zijn, letterlijk of figuurlijk. 

Misschien heb je dat ook wel eens? Een tegenslag. Een terugkerende frustratie. Iets dat niet opgelost geraakt. 
Of het gewoon niet weten, moet ik nu voor- of achteruit? 

Weet dat je altijd een thuisplek hebt. Iets dieps van binnen dat geen woorden toelaat, maar des te meer aanwezig is. 

Die thuisplek kan je niet vastgrijpen, vastpinnen of ergens opbergen, want ze heeft geen vorm. 

Je komt er niet bij met je gedachten, ze is geen intellectueel concept. 

Je komt er niet bij met je emoties, ze weet niet eens wat dat is. 

Het is een pure beleving, gewaarwording. Een sfeer. Een diep warm en vredig gevoel. 

Als je regelmatig oefent met het voelen van je thuisplek, begin je ze vanzelf te herkennen.

Daarom mediteer ik ook elke dag. Zo langzamerhand begin ik het verschil te voelen tussen 'thuis zijn' en 'niet thuis zijn'. 

Gewoon voelen is voldoende. Je hoeft op dat moment niets te doen. Niet je best doen. Geen oplossingen zoeken. Je gewoon koesteren in je eigen huisje. Overgave. 

Dan komt er vanzelf een nieuw moment. Met nieuwe inzichten. 

...Of niet. Niet meteen. Of niet wat je in gedachten had. 

Maar weet dat je thuisplek er altijd is, dicht bij jou.